Bent u op onze website terechtgekomen om PID meter correctiefactoren te achterhalen? Of om ermee te leren rekenen? Dan bent u op het juiste adres. In dit artikel leggen we in het kort uit hoe een PID sensor werkt, waarom correctiefactoren er zijn en hoe je in de praktijk deze correcties moet toepassen.
Wat zijn PID meter correctiefactoren?
Zoals uitgelegd in een ander artikel is een PID meter een meetinstrument dat een groot aantal Vluchtige Organische Stoffen (VOSsen) kan detecteren. De sensor is een UV lamp die continu schijnt en daardoor gas moleculen detecteert op extreem lage niveau’s (tot wel 0,001 ppm). Echter, de sensor kan (meestal) maar met 1 gas tegelijkertijd worden gekalibreerd waardoor je met correctiefactoren te maken krijgt. In 9 van de 10 van de gevallen is de PID meter gekalibreerd met Isobutyleen, maar voor specifieke toepassingen kan het bijvoorbeeld met ethanol, benzeen, of een ander gas worden gekalibreerd.
Isobutyleen (ook wel isobuteen of 2-methylpropeen) is niet voor niets het gas dat in de meeste gevallen wordt gebruikt als kalibratiegas. Buteen-polymeren komen namelijk niet voor in de natuur en veroorzaken daardoor nooit verstoring bij kalibratie. Daarbij komt dat het een goed te produceren stabiel gas is, ideaal voor kalibratie van meetinstrumenten dus. Wanneer een PID meter wordt gekalibreerd met Isobutyleen gas, betekent dit dat het apparaat 1 op 1 reageert wanneer het Isobutyleen detecteert. Dat wil zeggen: Als er in de lucht 100 ppm isobutyleen aanwezig is, zal het scherm van de PID meter aangeven dat er 100 ppm VOC aanwezig is.
Echter, andere vluchtige gassen bestaan weer uit andere moleculen en dus reageert de PID meter daar anders op. Wanneer er pure benzeen gemeten wordt en het apparaat geeft 100 ppm weer, betekent dit in werkelijkheid dat er maar 47 ppm benzeen aanwezig is in de lucht. PID meter correctiefactoren maken het mogelijk om een groot scala aan gassen te kunnen meten terwijl er maar met 1 gas gekalibreerd wordt. In onderstaande paragraaf wordt uitgelegd hoe dit werkt.
Hoe werken PID correctiefactoren?
Ter ondersteuning heb ik bovenstaande PID meter correctiefactoren uit de Technical Note 106 van RAE Systems gehaald (geldend voor alle Photo Ionisatie Detectors van RAE Systems by Honeywell). Hierin zien we in de bovenste rij allereerst de drie mogelijke lampsterktes staan. Een correctiefactor is dus ten eerste afhankelijk van de lampsterkte. Rechtsboven in de tabel zien we IE, wat staat voor de ionisatie-energie van het gas. Want bij een PID meter geldt: De lampsterkte van de PID moet hoger zijn dan de ionisatie energie van het gas, om het gas goed te kunnen detecteren.
Zoals we zien is de ionisatie-energie van benzeen 9,25. Benzeen is dus met alle drie soorten lampen detecteerbaar. Nu werkt een correctiefactor als volgt. Wanneer ik weet dat ik puur benzeen aan het meten ben, lees ik op mijn PID met 9,8 eV af : 2 ppm. Vervolgens kijk ik in de desbetreffende lijst met de PID meter correctiefactor die bij mijn apparaat hoort en zie ik : CF=0,47.
Dus de werkelijke waarde van benzeen in de lucht is 0,47*2 = 0,94 ppm benzeen. (In theorie, in de praktijk is 1 ppm een prima indicatie omdat een detector altijd een foutmarge heeft).
Uw PID meter correctiefactoren
De correctiefactor die u toepast heeft te maken met de sensor die in het apparaat zit. Hieronder vindt u de links naar de correctiefactoren die bij uw toestel horen.
Correctiefactoren voor PID meters van RAE Systems by Honeywell
Geldt voor: MiniRAE 3000, ppbRAE 3000, UltraRAE 3000, MiniRAE Lite, MultiRAE 2, MultiRAE Lite, AreaRAE Steel, AreaRAE Pro, AreaRAE Plus, ToxiRAE Pro PID, EntryRAE
Correctiefactoren voor PID meters van Ion Science
Geldt voor: Tiger, Cub, Cub TAC
Correctiefactoren voor PID meters van WatchGas Detection
Correctiefactoren voor BW Ultra van BW by Honeywell
